തുടരുന്നു ഞാനെന്റെ യാത്ര,

ഇടവേളയില്ലാത്ത യാത്ര.

പാതയിലൊരാകാശമുണ്ട്,

സ്വപ്നങ്ങൾ ചുമന്ന മേഘമുണ്ട്.

മിഴികൾ തേടും ദൂരങ്ങളിലേക്ക്,

പാദങ്ങൾ തേടും വെളിച്ചത്തിലേക്ക്,

കാറ്റിനോടൊത്തു പാടുന്ന യാത്ര.

മരച്ചില്ലയിൽ കണ്ട കിളികൾ,

മൌനത്തിനുള്ളിൽ പാട്ടുപാടും,

തളർന്ന മേഘത്തിന് പറക്കാം എന്ന്,

അവൾ കണ്ണുകളാൽ പഠിപ്പിക്കും.

തെറ്റിയ വഴികൾ പാടുന്നുണ്ട്,

മൌനം പോലും കൂടെ നടക്കുന്നു.

ചുണ്ടിൽ ചിരി, കണ്ണിൽ ദാഹം —

ഇതും ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗം.

കിളികളുടെ ചിറകിൽ ഞാൻ കണ്ടു,

സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ നിശ്ശബ്ദ നിറം.

തളർന്ന ചിറകുകൾ മായുമ്പോഴും,

വെയിൽ കണ്ടാൽ പാട്ട് പിറക്കും.

ഓരോ ചുവടിലും ഞാനെന്നെയെന്നു

കണ്ടെത്തുന്ന യാത്ര.

തളർന്നാലും കാറ്റുപോലെ,

മറുപുറം തേടി ഞാൻ പോകും.

വെയിലിലാഴ്ന്നൊരു ചെറു കിളി,

തന്റെ പാട്ടിൽ വേദന മറക്കും.

അവളുടെ സ്വരത്തിൽ മനസ്സറിഞ്ഞ്,

ഞാനും പാടുന്നു ധൈര്യമായി.

തെറ്റിയ പാതകൾ പാടുമ്പോഴും,

താളം കെടാത്ത ഹൃദയമാകും ഞാൻ.

തീരമില്ലെങ്കിലും തളരില്ല ഞാൻ,

പ്രകാശം തേടി പോകും ഞാൻ.

മഴവില്ല് കാണാത്ത ആകാശത്തിലും,

നിറം ഞാൻ തന്നെ പകർന്നു കൊടുക്കും.

കിളികളുടെ ചിറകിൽ പ്രതീക്ഷയുണ്ട്,

അവരിൽ നിന്നെൻ ജീവൻ പഠിക്കുന്നു.

തുടരുന്നു ഞാനെന്റെ യാത്ര,

ഇടവേളയില്ലാത്ത യാത്ര...